အားလပ္ရက္အတြက္ စာညႊန္း

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ က...

Latest Products

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ မိုး႐ြာခဲ့ရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ကံတရားရဲ႕ ဆန္းၾကယ္ပံုကို ေရးသားထားတဲ့ ဆရာႀကီး တင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ႐ႈမဝစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဝဖန္စာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပၚလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာစာေရးဆရာေတြက ကမၼဖလကို ႏိုင္ငံျခားဝတၳဳကို ဗမာမႈျပဳတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ စာေရးသူဆရာတင့္တယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဥေရာပစာေပမွာ အဲဒီလိုဝတၳဳမ်ိဳးမဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ သံတူေၾကာင္းကြဲအေနနဲ႔ ႐ွိေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္မွာ အမွာစာေရးသားဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရရင္ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးတည္ေဆာက္ထားပံုဟာ မင္းသားႀကီးတြမ္ဟန္႔သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Lady Killer ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းဇာတ္႐ုပ္နဲ႔တူပါတယ္။ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကံတရားဟာ မိမိဆီကို ျပန္လာပံုေလးကို ေရးသြားခဲ့တာပါ။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အရေျပာရရင္ ေပါ့သြၾးသလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးတစ္ခုလံုး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔အတူေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္တဲ့အခါ စဥ္းစားေတြးေခၚပံု၊ လူ႔စိတ္သဘာဝကို အသံုးခ်သြားပံုေတြဟာ အင္မတန္ေလ့လာခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးသားသြားတာဟာ စိတ္ပညာကိုေလ့လာတာမဟုတ္ေပမယ့္ လူမႈသ႐ုပ္ကိုအထိႏိုင္ဆံုးေတြပါပဲ။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ သူေဌးႀကီးဦးကံေကာင္းဟာ ေသေတာ့လည္း ဘယ္လို ဘယ္ပံုေသရတယ္ဆိုတာေတြကို ကံတရားရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာဟာ ရင္သတ္ေမာဟိုက္စရာပါ။ အကုသိုလ္ကံတရားကို လက္တစ္လံုးျခားက်ဴးလြန္ခဲ့သူ ဦးကံေကာင္းဟာ ဘယ္လိုေသဆံုးရတယ္။ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘယ္လိုလြဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေတ့လြဲ လြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဘဲ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ဖတ္႐ႈႏိုင္မွာပါ။
စာခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ဝတၳဳျဖစ္ျပီး ဘာလို႔ စာေပဗိမာန္ဆုမရခဲ့တာလည္းလို႔လည္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခုႏွစ္ေယာက္ကို အကြက္ခ်သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ လူမႈပတ္ဝန္က်င္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရတာကလည္း ကမၼဖလပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးတင့္တယ္ကို ဆရာမင္းသိခၤကေတြ႔တဲ့အခါ ေျခဖဝါးကို ဦးခိုက္လို႔ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးကို အလြတ္႐ြတ္ျပခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ဆင့္စကားၾကားခဲ့ဖူးတာေလးေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမၼဖလရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တည္ေဆာက္မႈဟာ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕အေျခခံသလား။ အတုယူခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အထင္သာ႐ွိပါတယ္။ ေသခ်ာမသိပါဘူး။
မိုးေအးေအးမွာ အျပင္မထြက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ကမၼဖလကိုဖတ္႐ႈရင္း ကံတရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္ပံု၊ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ရင္သတ္စရာဇာတ္အိမ္ေတြကို ေလ့လာခံစားႏိုင္ဖို႔တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

FREE WORLDWIDE SHIPPING

BUY ONLINE - PICK UP AT STORE

ONLINE BOOKING SERVICE